Gördüm o orakçıyı, işinin başındaydı tarlada,
Kesip biçerek hasat yapıyordu hızlı adımlarla.
Gün batımının kızıllığı geçiyordu kara iskeletinin içinden,
Karanlıkta kim görse titrerdi kendisinden.
Tırpanın ışığını izliyordu geri çekilenler
Ve zafer kemerlerinin altından
Görkemle geçen zafer sarhoşu muzafferler
Karşısında yıkılıyordu teker teker.
O güzelim Babil’i çeviriyordu çöle,
Tahtları iskeleye, gülleri gübreye,
Çocukları kuşlara, altın hazineleri küle.
Anaların gözyaşını dönüştürüyordu sele.
